Verdwalen in de IKEA en rituelen

Ken je dat gevoel van verdwalen in de IKEA. Je weet wel – die doolhof van kamertjes en keuzestress, waar je binnenkomt voor theelichtjes en ineens op een zaterdagochtend een volledige woonkamer probeert te kopen die je niet nodig hebt. Ik kan mezelf er makkelijk verliezen en voor ik het weet denk ik dat ik wat te eten nodig heb aan het einde van al dat harde werk. Het is echt te grappig want het eten daar is nou net niet wat ik op dat moment nodig heb. 

De wereld draait door. En niet alleen letterlijk. Soms lijkt het alsof iedereen het tempo heeft opgeschroefd behalve ik. Alsof er een onzichtbare wedstrijd aan de gang is: wie het meeste doet, wie het drukste is, wie de meeste impact maakt. En eerlijk? Ik verlies. Keihard.

Maar ik heb iets gevonden wat me redt. Of nou ja – ‘gevonden’ is misschien te groot gezegd. Het zijn geen grote dingen. Het zijn eigenlijk hele kleine dingen. En juist daarin zit de magie.

Rituelen.

Niet van die grootse spirituele taferelen hoor. Geen wierook in m’n oksels of dansend bij volle maan. Nee, het zit ‘m in het gewone. In het simpele. Zelf heb ik een kleine kalender die van mijn opa en oma is geweest. Als kind wilde ik altijd de dag op de kalender verzetten. Liefst vaker dan één keer vanwege de magie van dit wonderbaarlijke mechaniek. Betoverend was het. Meestal deed ik het dan te snel als 6 jarig jongetje en liep hij weer vast waarop oma zij: “geeft niet, ik kijk er zo wel naar”. En inderdaad, de volgende keer deed hij het weer. Nu weet ik.. het had alles te maken met rustig behandelen van de kalender.  

Of in de ochtend een kaars aansteken. Nog vóór de telefoon, vóór het nieuws, vóór de wereld zich weer opdringt. Gewoon, een vlammetje. En even zitten. Niet mediteren met een app of iets dat ook maar iets moet. Gewoon ademen en kijken naar dat dansende vlammetje dat me eraan herinnert: “ik ben er nog.”

Het helpt.

Die mini-dingen brengen me terug. In m’n lijf. In m’n leven. In dit moment – wat eerlijk gezegd meestal niet perfect is, maar wel waar ik heb te zijn. 

Maar wat als de rust niet buiten ons ligt?

Wat als het niet de wereld is die moet kalmeren, maar wijzelf?

Wat zou jouw mini-ritueel kunnen zijn vandaag?

Een kaars, of...

liefs,

Raymond