Mijn eerste retraite: twijfels, yogablokken en cadeautjes

De eerste keer dat ik een weekend met retraite ging, kan ik mij nog goed herinneren. Tientallen vragen en de nodige twijfels vooraf, maar bovenal de nodige nieuwsgierigheid over wat het zou inhouden. Bij het uitzoeken vroeg ik me af of het wel wat voor mij zou zijn. Of een heel weekend niet te lang zou zijn. Of de mensen wel leuk zouden zijn. Of de docent wel ‘mijn smaak’ zou zijn. Ik deed speurwerk op verschillende websites en uiteindelijk won het gevoel van ‘let’s take this step’. Want, wat als dit nou precies is wat ik op dit moment heel goed kan gebruiken? 

Ik had een behoefte om echt even los te komen van de dagelijkse routine van alledag. Er even uit zijn en niet te hoeven nadenken over alle klusjes die nog gedaan moeten worden, een minivakantie voor mijn hersenen die zichzelf zo druk kunnen maken over van alles en nog wat. En wellicht vanuit deze rust ook nieuwe inzichten. Hoe kan ik het soms wat makkelijker maken voor mezelf in het dagelijkse leven. Of zelfs wel: hoe kan ik die herhalende ideeën in mijn hoofd op een andere manier benaderen?

Daar gingen we dan.

De retraite begon met een korte kennismaking om een beetje een idee te krijgen met wie we het weekend door zouden gaan brengen. Normale mensen met herkenbare verhalen. Alle leeftijden uit alle windstreken van Nederland en België. De docent was super toegankelijk en de yogasessies waren precies wat ik nodig had. Wanneer het voor mij net even te lang was, kon ik in een ontspannen houding op de mat liggen en ging de sessie gewoon door.  Al liggend luisterde ik naar de docent en liet mijn eigen gedachten maar even gaan. 

Er waren houdingen die ik niet kon en er waren houdingen die andere deelnemers niet konden uitvoeren. Superfijn dat de docent hier tal van andere mogelijkheden voor had. Mijn hoofd vond daar natuurlijk wel weer iets van. Dan wilde ik zeggen: “nee ik heb dat blok niet nodig”, maar bleek dat juist met het blok de houding veel prettiger was. Ook weer een leuke les voor mijn bezige hoofdje. 

Het weekend vloog voorbij — met yogasessies, ontspanning, wandelingen, lekker eten, gesprekken met de andere deelnemers én momenten voor mezelf om te lezen of te schrijven. Het was eigenlijk precies wat het Franse woord ‘la retraite’ letterlijk betekent: je terugtrekken. 

Daarmee gaf het weekend mij het beloofde cadeautje dat in een weekend 'terugtrekken' verscholen zit: ruimte voor mezelf, m’n hoofd wat rustiger, kunnen uitzoomen van m’n dagelijkse leven en nieuwe mooie inzichten.

En daarmee was dit eerste retraite ook zeker niet de laatste retraite voor mij.  Ik hou wel van dat soort cadeautjes. 

Heb je na het lezen van deze blog zin in een eigen retraite? Van 29–31 augustus ben je welkom bij Thuiskomen in vertraging in de Soesterduinen. Een heerlijk weekend met Dru yoga, meditaties, stiltewandeling, wellness, lekker eten. Alles in jouw tempo, op een prachtige plek. Klik hier voor meer informatie en reserveer je plek – je bent van harte welkom!

Raymond